Behandelingen
De behandelingen worden uitgevoerd volgens de richtlijnen van ProVoet.
Als pedicure ben ik aangesloten bij de landelijke organisatie ProVoet.
- Het ontwikkelen van richtlijnen ten aanzien van de beroepsuitoefening en hygiëne
- Nauwe samenwerking met opleidingsinstituten en exameninstellingen
- Het ontwikkelen van een kwaliteitssysteem ten behoeve van de pedicurebranche
- Het promoten van het beroep naar andere zorgaanbieders en de consument
- Het organiseren van kennisbijeenkomsten voor haar leden
Ingegroeide Teennagels
Een ingegroeide teennagel komt meestal voor bij een grote teen. De binnen- of buitenrand van de nagel is dan in de huid gegroeid en heeft aanleiding gegeven tot irritatie, pijn of een ontsteking. Waarom zo’n teennagel ingroeit is niet met zekerheid bekend. Misschien ligt het aan het schoeisel (te nauw, te smal) of aan de bouw van de teen zelf (licht gekanteld, waardoor bij het lopen een nagelrand te veel in de huid drukt) of door het te kort inknippen van de nagel in de hoekjes.
Behandeling door pedicuren
Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden, afhankelijk van de ernst van ingroeiing van de nagelrand.
- Wanneer de nagelrand een beetje ingroeit of dreigt in te groeien en irritatie veroorzaakt, kan vaak volstaan worden met eenvoudige maatregelen. De nagelrand kan wat worden opgehoogd door een wattenbolletje onder de nagel te schuiven en/of de huid regelmatig naar beneden te masseren.
- Wanneer de mate van ingroei erger is en aanleiding geeft tot pijn, een ontsteking veroorzaakt met of zonder verdikking van de huid en wild vlees (hypergranulatie), dan is een versmalling van de nagelrand vaak aangewezen. Zo’n versmalling kan geschieden door de nagelrand weg te knippen. Later groeit de nagel dan weer terug. Als de ontsteking tot rust is gekomen, kan geprobeerd worden met bovengenoemde eenvoudige maatregelen een hernieuwde ingroei te voorkomen.
- Ook kan de nagel blijvend versmald worden door niet alleen de nagelrand weg te knippen, maar ook de wortel van de nagel te versmallen. Dat stukje wortel van de nagel kan weg worden gesneden of gekrabd, of door middel van een etsende vloeistof (fenol) worden vernietigd.
- Soms kan, afhankelijk van de bevindingen van de arts, het nodig zijn de hele of halve nagel te verwijderden.
Deze operaties aan de teennagel worden poliklinisch uitgevoerd onder plaatselijke verdoving door middel van een tweetal verdovingsprikken aan de teenbasis. Uw arts zal met u overleggen welke behandeling in uw situatie het beste lijkt.
Mogelijke complicaties
Geen enkele ingreep is vrij van de kans op complicaties. Toch komen bij deze operaties nabloedingen weinig, en infecties zelden voor. Ook kan een recidief voorkomen: de nagel groeit weer in ondanks de poging de wortel van de nagel te versmallen. Het probleem komt dan toch weer terug.
Na de chirurgische behandeling
Het kan zijn dat u na de chirurgische behandeling napijn hebt. Afhankelijk van de aard van de ingreep zal de pijn licht of matig zijn. Met milde pijnstillers is dit ongemak meestal te bestrijden. Ook kan het hooghouden van de teen de pijn verlichten. Normaal lopen zal, afhankelijk van de pijn, meestal al weer na enkele (twee tot vijf) dagen mogelijk zijn.
Kloven
Een kloof kan ontstaan door overdreven verweking van de voethuid, maar ook door uitermate verdroging van de huid. De verweekte huid tussen de tenen is vaak het gevolg van overmatige zweetproductie. Hierbij moet aan de transpiratie gewerkt worden. Indien de huid in die mate uitdroogt dat de elasticiteit verdwijnt, zal ze openbarsten. Zo ontstaan kloven aan de hielen.
Het dragen van slippers met een harde zool die voortdurend tegen de hiel slaat, bevordert het ontstaan van kloven.
Behandeling door pedicure
De voetverzorger zal harde eeltranden met de frees / mesje verwijderen. Er zijn meerdere producten op de markt die kloven kunnen verzorgen en voorkomen. Vraag de pedicure om advies. Zweetremmende poeders en crèmes kunnen een oplossing bieden bij overmatig zweten van de voeten.
Er zijn eveneens kartonnen wegwerpzooltjes verkrijgbaar die het zweet kunnen opnemen.
Het dragen van leder schoeisel is in dit geval zeker aan te raden.
Indien de kloof open is, moet onmiddellijk wondverzorging gebeuren. De deur staat open voor infectie. Indien de kloof niet open is zal een behandeling met bijv. schapenwolvet verzorging en verzachting brengen.
Kalknagels
Een kalknagel is meestal een nagel die geïnfecteerd is door een schimmel. Sommige schimmels kunnen bij de mens infecties veroorzaken. Een voorbeeld is de geïnfecteerde teennagel, in de volksmond “kalknagel” genoemd. Niet iedere kalknagel berust op een schimmelinfectie, maar vaak is een schimmel wel de veroorzaker. Schimmelinfecties van de nagels komen veel vaker voor dan men denkt. Daarom is het nuttig te weten hoe het er uitziet, wat de oorzaak is en wat er aan te doen valt.
Hoe ziet een kalknagel eruit?
Een kalknagel door een schimmelinfectie is aanvankelijk wit of geel van kleur. Naarmate de schimmel dieper in de nagel groeit, verandert de kleur in geelbruin. De nagel ziet er dan verdikt, hobbelig en brokkelig uit en laat soms gedeeltelijk los. Zonder behandeling breidt de infectie zich steeds verder uit. Meestal is de grote teen het eerst en het meest uitgebreid aangetast. Soms is alleen sprake van aangetaste nagels, maar vaak bestaat er tegelijkertijd voetschimmel, het zogenaamde zwemmerseczeem. Soms ook zijn de aangetaste nagels het gevolg van een onbehandeld zwemmerseczeem, vooral als dit eczeem al langere tijd bestaat. Schimmelinfecties kunnen voorkomen in elke nagel aan hand en voet.
Hoe ontstaat een kalknagel?
De schimmelsoort die meestal verantwoordelijk is voor kalknagels heet Trichophyton rubrum. Deze schimmel maakt voor zijn voortplanting grote aantallen schimmelsporen. Onder gunstige omstandigheden (warme, vochtige omgeving) groeien deze sporen uit tot schimmels. Sporen kunnen erg lang besmettelijk blijven. Iemand met een kalknagel kan miljoenen sporen rondstrooien. We komen in contact met deze sporen door (huis)dieren en door op blote voeten te lopen in gemeenschappelijke douches van kleedkamers, zwembaden, sporthallen en sauna’s. Overal om ons heen zijn dus schimmels en sporen daarvan aanwezig, maar zij veroorzaken pas een infectie als de omstandigheden daarvoor gunstig zijn.
Schimmels gedijen het best in een vochtige, warme omgeving. Bevorderlijk voor schimmelgroei op de voeten zijn dus:
- onvoldoende afdrogen van voeten.
- nylons, synthetische sokken of kunststof schoenen.
- overmatige transpiratie; knellende schoenen.
De huid heeft een goede afweersysteem tegen schimmels, de afweer kan vermindert zijn onder bepaalde omstandigheden zoals:
- vaak wassen met veel zeep, en onvoldoende afspoelen van de zeep, waardoor het beschermende vetlaagje van de huid verdwijnt.
- gebruik van zeep met desinfecterende bestanddelen.
- bijvoorbeeld bij suikerziekte.
Het is dus niet zo dat zwemmerseczeem of kalknagels wijzen op gebrek aan hygiëne. Schimmelinfecties worden veroorzaakt door een complex van factoren. Het is voor de behandeling belangrijk te weten of een schimmel de oorzaak is van de kalknagel. Als de oorzaak een schimmel is, dan is dat meestal de al eerder genoemde Trichophyton rubrum. De voetverzorger heeft hierin een signalerende taak, maar mag geen diagnose stellen. Dit is de taak van de arts. Om zekerheid te verkrijgen, moet de arts de schimmel verder onderzoeken en bijvoorbeeld onder de microscoop bekijken.
Behandeling door pedicure
Een kalknagel geneest nooit vanzelf. Wanneer de kalknagel door een schimmelinfectie is veroorzaakt, kan de infectie zich langzaam uitbreiden. Mede daarom is behandeling noodzakelijk. De meeste mensen gaan pas naar een dokter als meerdere nagels zijn aangetast. Tot voor kort was de behandeling van kalknagels erg moeizaam. Dat is deels te wijten aan het feit dat de medicijnen zeer langdurig (minimaal een jaar) geslikt moesten worden. En zo lang hield bijna niemand het vol. Daarbij kwam, dat de schimmel niet altijd verdween, of zelfs weer terugkwam. Bovendien moest de behandeling door bijwerkingen van de medicijnen, onder andere op de lever, soms gestaakt worden.
Ook als de schimmel na enkele weken is gedood, duurt het enige tijd voordat de nagel geheel gaaf is geworden. De kalknagel moet uitgroeien, waarbij het aangetaste gedeelte wordt vervangen door nieuw nagelmateriaal. De genezing van een kalknagel kan door de voetverzorger worden begeleid, ondermeer door de nagelplaat te frezen en zo de extra verhoorning van de nagel te verwijderen. Daarnaast tamponneert de voetverzorger de nagelwal om het ingroeien van het nieuwe nagelmateriaal te voorkomen. Hierdoor wordt de overlast van kalknagels tot een minimum beperkt.
Harde likdoorn
Dit is een verharde naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een kegeltje, met de punt in de huid gericht.
Meestal ontstaat de likdoorn in het centrum van een eeltplek, als gevolg van langdurige plaatselijke wrijving en druk en omdat daar de celgroei het grootst is. Deze eeltkern zal extra druk uitoefenen op de zenuwuiteinden en daardoor pijn veroorzaken. Als verdediging kan zich een vochtzakje vormen tussen de opperhuid en de lederhuid. Bij aanhoudende druk kan de huid zelfs in een ontstekingstoestand terechtkomen.
Meest voorkomende plaatsen:
- op de hamer- of klauwteen.
- onder de voet t.h.v. kopjes van de middenvoetbeentjes.
- buitenkant kleine teen.
Mogelijke oorzaken:
- onaangepast schoeisel.
- lichaamsgewicht.
- door slecht functioneren van voet of tenen.
- weerstand van de grond (dunne zolen).
Welke likdoorn
De zachte likdoorn bevindt zich bijna altijd tussen de tenen. Het is een zachte eeltvlek met daarin een pijnlijke kern.
Deze pijnlijke eeltkern ontstaat door voortdurende kneding van de huid tussen twee uitsteeksels van vergroeide botjes in de teenkootjes (interfalangeale gewrichtjes). Vaak wordt het ontstaan van dit kwaaltje bevorderd door transpiratievocht dat niet kan verdampen.
Behandeling door pedicure
Na enkele keren de weke likdoorn vakkundig weg te snijden of te fraisen en de gekwetste huid tijdelijk drukvrij te leggen, is de kans groot dat de likdoorn wegblijft.
Eelt
Eelt ontstaat door overmatige druk en wrijving. In feite wordt eelt gevormd als reactie van de huid. Als een soort verdedigingsmechanisme ontstaat een natuurlijke huidlaag verdikking. Door wrijving worden de zenuwuiteinden voortdurend geprikkeld. Dit zorgt voor een verhoogde bloedtoevoer, met een versnelde celopbouw als gevolg. Hier spreekt men van fysiologisch eelt. Eelt is enkel storend indien dit pathologische eelt is (= hyperkeratose). Door verdikking van de eeltlaag wordt de papilaire huidlaag dichtgedrukt. De cellen missen de nodige voedingstoffen en verhoornen sneller. Ze kunnen niet in dezelfde mate afschilferen. Deze eeltlaag kan met de lederhuid samengroeien. Dit kan pijnlijk zijn en branderig aanvoelen. Het is deze eeltlaag die de voetverzorger zal verwijderen totdat de opperhuid weer beweeglijk wordt. De fysiologische eeltlaag zal ze gedeeltelijk aanwezig laten. Deze is noodzakelijk als bescherming. Mogelijke oorzaken:
- onaangepast schoeisel
- teen-of voetafwijking
- druk van binnenuit: overgewicht, doorzakking voorvoet, hielspoor, magere voeten
- aftakeling van het bloedvatensysteem
Het lichaam zorgt voor een natuurlijke beschermlaag, wanneer een bepaalde plaats op de voet te zwaar wordt belast of wanneer de beschermende vetlaag vermindert. Deze natuurlijke beschermlaag heet eelt. Wanneer u eelt onder of op de voet heeft, is dit dus niet altijd een probleem. Het eelt beschermt die plaats tegen beschadiging. Er kan echter ook sprake zijn van overmatige eeltvorming. Deze kan veroorzaakt worden door:
- slecht passende schoenen.
- een verkeerde manier van staan en lopen.
- een te hoog lichaamsgewicht.
- een doorgezakte voorvoet.
- een holvoet, waardoor het gewicht alleen op de hiel en de voorvoet rust hamertenen.
- veranderingen aan de gewrichten door reuma, artritis of neuropathie. het verminderen van de beschermende vetlaag (polster) of de verschuiving hiervan.
Wanneer dit soort eeltplekken niet tijdig wordt behandeld kunnen likdoorns en kloven ontstaan. Bij het lopen op naaldhakken rust het lichaamsgewicht vrijwel in zijn geheel op de voorvoet. Likdoorns zijn dan bijna niet te vermijden.
Behandeling door pedicure
Na inweking door een voetbad kan de loskomende huidlaag vakkundig weggehaald worden. Te veel eelt weghalen is schadelijk en zal meer aangroei veroorzaken. Je kan zelf na heet bad met en puimsteen de verweekte eeltlaag wegschuren. Op deze manier kan je meestal zelf hyperkeratose voorkomen.